Gospodarka Tajlandii
Autorem artykułu jest Józio Sapiens
Podstawowe fakty o gospodarce i ekonomii Tajlandii. Stan na koniec września 2010 roku. Podane informacje szersze i dokładniejsze niż w polskiej Wikipedii.
Tajlandia jest krajem o potencjale gospodarczym porównywalnym z Polską i znajduje się w gronie 20 najbogatszych państw świata (licząc Unię Europejską jako jeden podmiot).
Inaczej się sprawa przedstawia, gdy spojrzeć na gospodarkę licząc dochód w przeliczeniu na jednego mieszkańca – Tajlandia wypada poza pierwszą setkę i jest daleko poza Polską. Owa dysproporcja odzwierciedla nowoczesność Bangkoku, jednego z najważniejszych miast Dalekiego Wschodu w ogóle z jednej strony, a biedę milionów ludzi z drugiej.
Rozwarstwienie społeczne jest w Tajlandii bardzo duże. Przede wszystkim Tajlandia jest największym światowym eksporterem ryżu. Niemal połowa ziem uprawnych, a jest ich procentowo najwięcej w całej Azji Południowo-Wschodniej, jest przeznaczona pod uprawy ryżu. Inne produkty rolne odgrywające znaczenie to maniok, kauczuk, kukurydza, trzcina cukrowa, kokosy i soja.
Tajlandia posiada i eksploatuje jedne z największych na świecie złóż cyny i wolframu. Rozwiniętymi gałęziami przemysłu są przemysł elektroniczny, komputerowy, maszynowy i samochodowy, a także jubilerstwo.
Około 6% dochodu narodowego przynosi turystyka, z czego niewiadomy procent z prostytucji. O ile ocenia się, że prostytucja jest zjawiskiem masowym, niektóre badania podają nawet cyfry 2-3 milionów osób bezpośrednio, lub pośrednio związanych z prostytucją (dotyczy to głównie regionów Pataya i Puket), o tyle dodać należy, że z powodów kulturowych nie da się prostytucji w Tajlandii porównywać w prosty sposób z prostytucją europejską – to samo słowo odnosi się do czegoś inaczej funkcjonującego w tajskiej kulturze.
Głównymi partnerami handlowymi Tajlandii są, jeśli chodzi o eksport: USA, Chiny i Japonia, w dalszej kolejności Hong Kong, Australia, Malezja i Singapur, natomiast jeśli chodzi o import: Japonia, Chiny, Malezja, USA, Unia Europejska, Singapur i Korea. Zauważyć można ogromną zależność od importu z Japonii (niemal 20% importu) i brak Unii wśród głównych partnerów eksportowych.
Słabością tajskiej gospodarki jest przede wszystkim niestabilna sytuacja polityczna i korupcja, a także dokuczliwa biurokracja. Pod tym względem system tajski jest zacofany nie tylko w porównaniu do Stanów, czy Australii, ale bliższych państw-miast Hong-Kongu, czy Singapuru. Tajlandia należy do ASEAN, wspólnoty polityczno-ekonomicznej 10 państw Dalekiego Wschodu, wzorowanej na Unii Europejskiej. Więzy polityczno-gospodarczo-społeczne między tymi państwami nie są jednak tak silne, jak w Unii. Gdyby liczyć potencjał gospodarczy tych państw wspólnie, podobnie jak wspólnie liczy się potencjał Unii, byłaby to 6 potęga świata (Unia, USA, Chiny, Japonia, Indie, ASEAN). Do ASEAN należą: Tajlandia, Indonezja, Malezja, Filipiny, Wietnam, Birma, Laos, Kambodża, Brunei, Singapur.
---Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz